Eric

Het geheel boven het individu. Eén grote familie, ik heb het een aantal jaren geleden  geprobeerd door te laten klinken in een filmpje dat ik maakte in de winterperiode. Dit geeft een beeld hoe ik onze tennisclub Smashing Pink zie. In de 6 jaar dat ik lid ben heb ik zoveel verschillende mensen leren kennen. Allemaal uniek en allemaal horen ze bij onze familie. Misschien komt het omdat ik van oorsprong een Brabander ben en uit een hechte familie kom, dat ik zo’n waarde hecht aan dat woord. Wat ons bindt is onze identiteit- we kunnen zijn wie we zijn - én vanzelfsprekend de liefde voor tennis, dit alles in een veilige omgeving. Het is prachtig dat onze club bestaat, en dat al 25 jaar. In al die jaren en ook tijdens mijn tijd is er veel gestreden, gedeeld, gelachen en geliefd op en naast het veld. Smashing Pink nodigt je uit en daagt je uit op het gebied van je tennisskills, maar biedt ook dat warme nest. Dat zou ik door willen laten groeien en bloeien  tijdens mijn voorzitterschap. Onze activiteiten, evenementen en deelneming in andere activiteiten als Pride en GLTA laten floreren.

Essentieel in onze club zijn alle vrijwilligers, en dat zijn er op dit moment 42! Mijn doel is om vanuit het bestuur zoveel mogelijk ruimte te maken voor hen en de commissies waar ze in zitten.

Onze activiteiten zijn voor veel mensen een uitlaatklep. Sportief uit je dak te gaan, om elkaar daarna op het terras te ontmoeten, het leven door te nemen, en niet onbelangrijk regelmatig feest te vieren. In de afgelopen jaren ben ik bekend geworden met en heb mogen bijdragen aan veel facetten van Smashing Pink. Ik heb als vrijwilliger communicatie veel voorbij zien komen en geleerd dit alles in te richten in de backoffice van onze website. Ik heb Lentemagazines gemaakt, nieuwsbrieven en –berichten opgesteld en social media bijgehouden, ledenwervingscampagnes opgezet en me bezig gehouden met logo’s, banners en vlaggen, dit laatste in samenwerking met Robert Vermolen. Rens noemde mij de ogen en oren van de club, en door al die ervaring van de laatste jaren voelt het ook wel een beetje zo.

Ik ben blij met de constructie om het voorzitterschap te delen met Bea. We gaan er samen wat moois van maken.

   Bea

Lieve Smashing Pinkers, omdat Eric de lofzang al zong op het familiaire aspect van onze club, profileer ik me graag als de wellicht wat to the point randstedelijke die de zaken zo goed mogelijk geregeld wil hebben op tennisgebied en het  daarnaast vooral gezellig en leuk met elkaar wil hebben. En ja, we zijn een LHBTI+ club en dat betekent ook  een  maatschappelijke betrokkenheid vanuit Smashing Pink. Ik ben inmiddels 23 jaar lid van Smashing Pink. Samen met een vriendin begon ik bij CTO in Amsterdam, maar toen wij hoorden over een gayclub waar het ook nog eens gezellig was, hoefde ik niet lang na te denken en werd in 1998 lid, toen nog op het park bij Goldstar/ NTC. Vooral in het begin als consumerend lid, maar op een gegeven moment vond ik dat ik ook als vrijwilliger mijn steentje moest bijdragen. Dat leidde er toe dat ik In de periode van 2007 - 2009 in het toenmalige bestuur heb gezeten onder voorzitterschap van Ellen Soeters. Dit viel samen met de verhuizing naar het Amstelpark. Na een wat onwennige beginperiode , ben ik nu vooral blij met het Amstelpark.  Als bestuur hebben we een goede relatie met het management dat ons welgezind is en voortdurend bereid is met ons mee te denken. Inmiddels ben ik in het huidige bestuur bezig met mijn 3e jaar. Daarnaast ben ik samen met Frank Basjes toernooidirecteur van ons Pinkstertoernooi, maar corona heeft hierbij wel roet in het eten gegooid. In aanvulling op de verbindende woorden van Eric over het laten groeien en bloeien van onze unieke familie, wil ik graag het elkaar de ruimte laten bepleiten. Ik vind het belangrijk dat voor een ieder van ons plaats is bij SP.  Of je nu wilt lessen of vrijspelen, al je halve leven lid bent of voor het eerst een racket vasthoudt, vooral wilt dubbelen of liever in je eentje wint, voor iedereen is er plek. Dat betekent wel dat we afspraken met elkaar hebben gemaakt, waar we ons ook aan houden. Door  Corona is de druk op de banen groot, laten we elkaar ieders plezier gunnen. Zoals dat een beetje goeie familie betaamt.

Tot slot nog iets over de taakverdeling tussen Eric en mij. Op de ALV kwam een opmerking over dat in de statuten sprake is van een voorzitter. Wij vatten de term voorzitter op als een functie aanduiding. Deze functie vervullen wij in duo, waarbij we wel een taakverdeling hebben (bijvoorbeeld Eric alles rondom het lustrum, Bea voorzitten van de bestuursvergadering), maar we zullen het voorzitterschap zoveel mogelijk gezamenlijk invullen. In de praktijk betekent dit dat Eric en ik zo’n beetje dagelijks met elkaar contact hebben. Daarbij hebben we met elkaar afgesproken dat we alles open tegen elkaar kunnen zeggen en met elkaar bespreken, zonder ego’s die in de weg zitten. 

Ook ik ben zeer content met de constructie om het voorzitterschap te delen met Eric. Ja, we gaan er samen wat moois van maken voor onze leden.