Ik heb me altijd heel erg thuis gevoeld

Douwe Hoitsma neemt aan het eind van dit zomerseizoen afscheid als tennistrainer van Smashing Pink. Een club zonder Douwe, wie kan zich dat heugen? Hij was erbij vanaf het begin. Waarom stopt hij ermee?

 Met pijn in het hart

‘De laatste tijd drong de gedachte zich op: ik ben nou 62, wat ga ik nog doen tot m’n 67e? Ik heb een onderwijsmethodiek voor basisscholen ontwikkeld: Hart van Onderwijs voor persoonlijk en sociaal leren. Daar geef ik les in op drie scholen. Mijn droom is er een boek over te schrijven, maar dat lukt alleen als ik er tijd voor vrij maak. Van maandag t/m donderdag ben ik druk met lesgeven en dat wil ik blijven doen. Er zat niks anders op dan te stoppen met de tennislessen op vrijdag. Dat klinkt heel rationeel, maar het is met pijn in het hart. Toen ik het besluit nam, werd ik heel geëmotioneerd: ja, want ik doe dit al vanaf mijn 18e, ik heb zoveel meegemaakt met tennis! Ik word er nu weer emotioneel van. Tennis heeft me zoveel gebracht…’

‘Wat tennis me gebracht heeft? Ik heb natuurlijk al die cursussen gedaan voor mijn licentie. Ben in het buitenland geweest en heb daar veel geleerd, ben American Pro Teacher geworden en heb bij Cees Houweling stage gelopen. Vanuit de begeleiding van ouders en kinderen ben ik psychologie gaan studeren en ben ik mental training gaan geven op basis van sportpsychologie en boeddhisme. En via een toernooi bij tennisclub ‘De Vliegende Hollander’ heb ik mijn vrouw leren kennen. Tijdens de finales die tegelijk met de Wimbledonfinale gespeeld werden, dat vergeet ik nooit. Op school gaf ik les aan kinderen, maar ik wilde er volwassenen bij houden, bovendien is tennis buiten en het was ook goed voor mezelf.’

Het gaat om het balcontact

‘Ik vind het heel erg leuk als tennisleraar mensen iets te leren: fysiek, technisch, mentaal, tactisch. Met tennis gaat het om het balcontact: de aanraking te horen, te voelen en te zien, dan ben je in het moment, dan kan je de bal zuiver raken. Dat maakt tennis zo bijzonder, dat je helemaal gefocust bent en een gevoel van vertrouwen hebt: ik weet waar ik de bal wil slaan en het enige wat ik moet doen is in het moment van raken blijven. Wat de mentale aspecten betreft: ze zeggen wel dat de meeste partijen in de pauzes, tussen de punten en de games worden beslist. Wat zeg je op dat moment tegen jezelf over je spel? Hoe ga je bijvoorbeeld om met een verloren punt? Het fysieke: het aanleren van bewegingen. Ik heb geleerd om mensen hun racket af te nemen want dan zie je het best hoe iemand beweegt en kan je onmiddellijk iets bewerkstelligen. Die ‘naaktheid’ is vaak een eyeopener.

Competitietraining vind ik heel belangrijk, de verbinding tussen het recreatieve en het meer prestatiegerichte. Jammer dat die er niet meer is bij Smashing Pink. Ik weet nog dat ik voor de eerste keer competitietraining gaf. Ik ben gewend dat mensen dan naar mijn instructie luisteren, maar ze stonden uitbundig te zwaaien en te roepen naar elkaar. De ontmoeting, elkaar weer zien, was op dat moment even belangrijker, dat was ik niet zo gewend. Maar Smashing Pinkers zijn heel gemotiveerd om te leren, dan ben ik zelf ook gemotiveerd.’ 

Ik hou van het persoonlijke

‘Ik ben al heel lang bij Smashing Pink. Volgens mij ben ik indertijd door Jessica en Nikos bij de club gekomen. Met sommige leerlingen werk ik al 15 jaar. Op de Jubileumviering herinnerde Edith zich dat ze bij mij thuis op kraamvisite was geweest. Mijn zoon is inmiddels 20. Het Pinkstertoernooi vind ik uniek, met vaak een goed niveau van tennis. Politiek ben ik niet zo bezig, maar ik vond de Jubileumviering erg mooi: het Jubileumboek, de overdracht van het archief. Die openheid is zo belangrijk. Ook het meedoen in de competitie vanaf het begin, zoals Ed vertelde. De aansluiting bij de KNLTB was een hele goede zet, dan ben je geen separate groep, doe je mee. Het is heel belangrijk om er als LHBTI- tennisvereniging te zijn. De vereniging probeert iets te bewerkstelligen en ik hoop dat het door zal gaan.’

‘Ik vond die avond van 4 september heel bijzonder. De wethouder, de KNLTB, Amstelpark. Dat hebben we nodig, die verdraagzaamheid, ik ben trots dat ik op zo’n vereniging les heb mogen geven en ik wil Smashing Pink bedanken dat ik onderdeel van de club mocht zijn. Ik heb me altijd heel erg thuis gevoeld. Ik wens jullie toe dat jullie een trainer krijgen die er meer kan zijn, die bij onze club past. Ik hou van het persoonlijke.’

Emma van Zalinge

 

Nieuws Overzicht